Wyniki V edycji konkursu Dyplom z Archicadem

DYPLOMY MAGISTERSKIE

Autor
Agnieszka Brdys
Uczelnia
Politechnika Wrocławska
Promotor
dr inż. arch. Maciej Stojak
Temat
ADAPTOWER – wielofunkcyjna struktura mieszkaniowa we Wrocławiu

Nagrodę przyznano za udaną redefinicję przestrzenną, funkcjonalną i symboliczną wieży-bunkra przeciwlotniczego Flakturm IV, z okresu drugiej wojny światowej, położonej w Hamburgu. Niechciane pozostałości wojny – budynek budowany po to, aby nie móc go zniszczyć, którego obecnie nie ma się jak pozbyć przez kilkadziesiąt lat stanowił dominantę dla okolicy budząc negatywne skojarzenia. Projekt mierzy się z wyzwaniem nadania nowego znaczenia przestrzennego i znaczeniowego. Kontrastujące formy nie starają się walczyć ze świadkiem historii, a tworzą specyficzną hybrydę. Komisja nagrodziła odważny, bo kontrowersyjny temat oraz autorską próbę dania drugiej szansy obciążonemu historycznie budynkowi. Niechciana przeszłość ma szansę na pożądaną i użyteczną przyszłość. Cała praca jest spójna zarówno pod względem merytorycznym jak i wizualnym.

ADAPTOWER to wielofunkcyjna struktura mieszkaniowa, elastyczna i zdolna do przekształceń forma, będąca odzwierciedleniem zmieniających się w czasie potrzeb użytkowników oraz dynamicznie ewoluującego otoczenia. Projekt realizuje ideę adaptacji (łac. ad – do, aptare – pasować), która w kontekście zrównoważonego rozwoju jest próbą odpowiedzi na jeden z obecnie najbardziej rozpowszechnionych problemów w architekturze, jakim jest adaptacja do zmian klimatu.
Głównym celem pracy była próba stworzenia modelowej przestrzeni publicznej mającej za zadanie poprawę uwarunkowań przestrzenno-funkcjonalnych, środowiskowych, gospodarczych i społecznych w miejscu niezagospodarowanego dotąd placu przy skrzyżowaniu ulic Komuny Paryskiej i gen. Kazimierza Pułaskiego we Wrocławiu. Nowy obiekt poza realizacją swoich podstawowych funkcji ma wzmocnić tożsamość miejsca, podkreślając rangę cennej osi widokowej Przedmieścia Oławskiego, a także stać się katalizatorem zmian będących częścią programu rewitalizacji dzielnicy.

Autor
Karol Dejk
Uczelnia
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie
Promotor
dr inż. arch. Aleksandra Pilarczyk
Temat
Projekt koncepcyjny zagospodarowania terenu zieleni w sąsiedztwie szkoły podstawowej w Kolonii, w obrębie dzielnicy Poll, przy Siegburger Straße

Przedmiotem pracy dyplomowej było wykonanie projektu koncepcyjnego zagospodarowania terenu zieleni w Kolonii, zlokalizowanego w sąsiedztwie szkoły podstawowej. Cel projektu stanowiło stworzenie nowoczesnej, wielofunkcyjnej przestrzeni parkowej w estetycznej, rustykalnej formie. Obecnie teren jest zaniedbany i chaotyczny, rosną na nim drzewa samosiejki, jednak znajduje się w centrum dzielnicy na granicy dwóch dużych obszarów funkcjonalnych: przemysłowego i mieszkaniowego, więc posiada potencjał rozwoju.

Przygotowanie projektu zostało poprzedzone inwentaryzacją urbanistyczną, dendrologiczną, analizą komunikacji, waloryzacją krajobrazową oraz studium historii miejsca, a także przeglądem inspiracji na terenie Europy, co stanowiło podstawę do opracowania wytycznych projektowych.

Rezultatem jest estetyczno-funkcjonalny projekt odpowiadający współczesnym trendom i potrzebom w projektowaniu architektury krajobrazu. Obszar został podzielony na sześć stref funkcjonalnych: reprezentacyjną (od wejścia głównego), polany, placu zabaw, audytorium, sportu i parkingu. Kompozycja parku osadzona jest na dwóch głównych osiach: wschód–zachód (od parkingu do wejścia na teren szkoły) oraz południe–północ (od wejścia głównego do terenu sportowego). Kompozycja została uzupełniona o akcenty małej architektury: element wodny inspirowany formą żłobu, rzeźby kozy, krów i baniek na mleko. Ciekawymi propozycjami nasadzeń są: cedr libański, korkowiec amurski, metasekwoja chińska i ambrowce amerykańskie.

Praca podejmuje problematykę związaną z wielowiekową tradycją rzemiosła, które na skutek wielu czynników znika z polskich miast, odgrywając coraz mniejszą rolę w życiu społeczeństwa. Celem było stworzenie projektu zapewniającego odpowiednie warunki do pracy, rozwoju i kształtowania społeczności rzemieślniczej.
Pierwsza faza prac objęła zgłębienie tradycji rzemieślniczej i jej stopniowego upadku, co pozwoliło zrozumieć, jak istotne dla miast i ich mieszkańców jest rzemiosło, czego potwierdzeniem są liczne wydarzenia i inicjatywy stowarzyszeń działających na jego rzecz oraz zainteresowanie pracą ręczną młodych twórców.
Na podstawie przeprowadzonych analiz specyfikacji warsztatów rzemieślniczych oraz przykładów współczesnego środowiska pracy rzemieślniczej w kraju i za granicą na lokalizację projektu wybrano obszar poprzemysłowy w Łodzi – mieście, które dąży do rozwoju branż kreatywnych i rewitalizacji historycznej architektury.
Kolejnym etapem była analiza wszelkich uwarunkowań łódzkiego kompleksu fabrycznego Księży Młyn. Bogata w zabytki architektury poprzemysłowej okolica, która od XIX w. zapewniała miastu ogromny rozwój, świadczy dziś o tożsamości miejsca. Bardzo ważne jest zatem zrozumienie tej przestrzeni, jej zależności, uwarunkowań formalnoprawnych i architektonicznych w celu odpowiedniego wpisania projektowanego obiektu w historyczną tkankę miasta.

Nagrodę przyznano za udaną redefinicję przestrzenną, funkcjonalną i symboliczną wieży-bunkra przeciwlotniczego Flakturm IV, z okresu drugiej wojny światowej, położonej w Hamburgu. Niechciane pozostałości wojny – budynek budowany po to, aby nie móc go zniszczyć, którego obecnie nie ma się jak pozbyć przez kilkadziesiąt lat stanowił dominantę dla okolicy budząc negatywne skojarzenia. Projekt mierzy się z wyzwaniem nadania nowego znaczenia przestrzennego i znaczeniowego. Kontrastujące formy nie starają się walczyć ze świadkiem historii, a tworzą specyficzną hybrydę. Komisja nagrodziła odważny, bo kontrowersyjny temat oraz autorską próbę dania drugiej szansy obciążonemu historycznie budynkowi. Niechciana przeszłość ma szansę na pożądaną i użyteczną przyszłość. Cała praca jest spójna zarówno pod względem merytorycznym jak i wizualnym.

ADAPTOWER to wielofunkcyjna struktura mieszkaniowa, elastyczna i zdolna do przekształceń forma, będąca odzwierciedleniem zmieniających się w czasie potrzeb użytkowników oraz dynamicznie ewoluującego otoczenia. Projekt realizuje ideę adaptacji (łac. ad – do, aptare – pasować), która w kontekście zrównoważonego rozwoju jest próbą odpowiedzi na jeden z obecnie najbardziej rozpowszechnionych problemów w architekturze, jakim jest adaptacja do zmian klimatu.
Głównym celem pracy była próba stworzenia modelowej przestrzeni publicznej mającej za zadanie poprawę uwarunkowań przestrzenno-funkcjonalnych, środowiskowych, gospodarczych i społecznych w miejscu niezagospodarowanego dotąd placu przy skrzyżowaniu ulic Komuny Paryskiej i gen. Kazimierza Pułaskiego we Wrocławiu. Nowy obiekt poza realizacją swoich podstawowych funkcji ma wzmocnić tożsamość miejsca, podkreślając rangę cennej osi widokowej Przedmieścia Oławskiego, a także stać się katalizatorem zmian będących częścią programu rewitalizacji dzielnicy.

Przedmiotem pracy dyplomowej było wykonanie projektu koncepcyjnego zagospodarowania terenu zieleni w Kolonii, zlokalizowanego w sąsiedztwie szkoły podstawowej. Cel projektu stanowiło stworzenie nowoczesnej, wielofunkcyjnej przestrzeni parkowej w estetycznej, rustykalnej formie. Obecnie teren jest zaniedbany i chaotyczny, rosną na nim drzewa samosiejki, jednak znajduje się w centrum dzielnicy na granicy dwóch dużych obszarów funkcjonalnych: przemysłowego i mieszkaniowego, więc posiada potencjał rozwoju.

Przygotowanie projektu zostało poprzedzone inwentaryzacją urbanistyczną, dendrologiczną, analizą komunikacji, waloryzacją krajobrazową oraz studium historii miejsca, a także przeglądem inspiracji na terenie Europy, co stanowiło podstawę do opracowania wytycznych projektowych.

Rezultatem jest estetyczno-funkcjonalny projekt odpowiadający współczesnym trendom i potrzebom w projektowaniu architektury krajobrazu. Obszar został podzielony na sześć stref funkcjonalnych: reprezentacyjną (od wejścia głównego), polany, placu zabaw, audytorium, sportu i parkingu. Kompozycja parku osadzona jest na dwóch głównych osiach: wschód–zachód (od parkingu do wejścia na teren szkoły) oraz południe–północ (od wejścia głównego do terenu sportowego). Kompozycja została uzupełniona o akcenty małej architektury: element wodny inspirowany formą żłobu, rzeźby kozy, krów i baniek na mleko. Ciekawymi propozycjami nasadzeń są: cedr libański, korkowiec amurski, metasekwoja chińska i ambrowce amerykańskie.

Praca podejmuje problematykę związaną z wielowiekową tradycją rzemiosła, które na skutek wielu czynników znika z polskich miast, odgrywając coraz mniejszą rolę w życiu społeczeństwa. Celem było stworzenie projektu zapewniającego odpowiednie warunki do pracy, rozwoju i kształtowania społeczności rzemieślniczej.
Pierwsza faza prac objęła zgłębienie tradycji rzemieślniczej i jej stopniowego upadku, co pozwoliło zrozumieć, jak istotne dla miast i ich mieszkańców jest rzemiosło, czego potwierdzeniem są liczne wydarzenia i inicjatywy stowarzyszeń działających na jego rzecz oraz zainteresowanie pracą ręczną młodych twórców.
Na podstawie przeprowadzonych analiz specyfikacji warsztatów rzemieślniczych oraz przykładów współczesnego środowiska pracy rzemieślniczej w kraju i za granicą na lokalizację projektu wybrano obszar poprzemysłowy w Łodzi – mieście, które dąży do rozwoju branż kreatywnych i rewitalizacji historycznej architektury.
Kolejnym etapem była analiza wszelkich uwarunkowań łódzkiego kompleksu fabrycznego Księży Młyn. Bogata w zabytki architektury poprzemysłowej okolica, która od XIX w. zapewniała miastu ogromny rozwój, świadczy dziś o tożsamości miejsca. Bardzo ważne jest zatem zrozumienie tej przestrzeni, jej zależności, uwarunkowań formalnoprawnych i architektonicznych w celu odpowiedniego wpisania projektowanego obiektu w historyczną tkankę miasta.

Autor
Damian Kicior
Uczelnia
Politechnika Warszawska
Promotor
dr hab. inż. arch. Ewa Kuryłowicz, prof. PW
Temat
Nowoczesne wieżowce jako propozycja rozwiązania wybranych problemów współczesnych miast. Wieżowiec wielofunkcyjny w Mumbaju

Tematem pracy jest wpływ nowoczesnych wieżowców na funkcjonowanie współczesnych miast. Za cel obrano opracowanie koncepcji wieżowca w Mumbaju, który będzie miał szanse realnie wpłynąć na środowisko miejskie i, w pewnym zakresie, poprawić jego jakość.
Praca dyplomowa została podzielona na trzy etapy:
• Określenie, jakie problemy dotykają współczesne miasta, ich scharakteryzowanie na przykładach wybranych miast w Azji, a następnie próba zbadania wpływu wieżowców na owe problemy oraz przedstawienie istniejących oraz koncepcyjnych rozwiązań w kontekście budowania wieżowców.
• Charakterystyka Mumbaju z naświetleniem jego problemów oraz prezentacja wybranych wieżowców znajdujących się na terenie miasta.
• Przedstawienie koncepcji wieżowca, który będzie próbą odpowiedzi zarówno na problemy dotyczące Mumbaju, jak i na zagadnienie wieżowców w mieście w zakresie określonym na etapie początkowym.
Problematyka wpływu wieżowców na jakość środowiska miejskiego jest rozpatrywana m.in. w kontekście ekologicznym, społecznym oraz ekonomicznym, od etapu projektowania tego typu budynków aż po ich wieloletnie użytkowanie. Mumbaj jest metropolią o niepowtarzalnym charakterze zarówno pod względem społecznym, jak i klimatycznym, jednak dotyczące go problemy pojawiają się również w miastach na innych kontynentach. Superwysokie budynki powstają przede wszystkim w dużych miastach, ponieważ tam ludzie chcą mieszkać. Metropolie zatem potrzebują i będą potrzebować coraz więcej wieżowców.

Autor
Paweł Łukaszczyk
Uczelnia
Politechnika Krakowska
Promotor
dr inż. arch. Barbara Zin, prof. PK
Temat
Okrąglaki. Modernizacja i adaptacja zespołu wypoczynkowego Lucień w Miałkówku na ośrodek pocovidowy

Ochrona współczesnych dóbr kultury w Polsce dotycząca architektury drugiej połowy XX w. to nowy zasięg czasowy, w którym uwzględnia się wartości estetyczne i innowacyjne budowli. Tematem pracy jest Lucień – zespół wypoczynkowo-konferencyjny modernistycznych obiektów w Miałkówku zbudowanych w 1974 r. W przedmiotowej pracy przedstawiono historię oraz stan aktualny kompleksu przy wykorzystaniu dostępnych materiałów archiwalnych, inwentaryzacji oraz dokumentacji fotograficznej. Celem projektu było nadanie nowej funkcji całemu zespołowi poprzez jego modernizację oraz adaptację na ośrodek pocovidowy.
Projekt powstał na podstawie trzech zasad: trwałości, użyteczności oraz piękna. Zawartość pracy jest odpowiedzią na dwie aktualne kwestie: ochronę modernistycznej architektury oraz problemy związane z globalną pandemią zapoczątkowaną w 2020 r. Na potrzeby pracy magisterskiej projekt został stworzony w oprogramowaniu ArchiCAD przy wsparciu programów do tworzenia grafiki Lumion oraz Photoshop.

Autor
Emilia Markowska
Uczelnia
Technische Universiteit Delft
Promotor
Theo Kupers
Temat
„Urban woods”. Open neighborhood in Rotterdam

„Urban woods” to projekt, który bada problemy segregacji i wykluczenia społecznego we współczesnych miastach. Środowiska miejskie stają się coraz bardziej zróżnicowane, co często prowadzi do braku spójności społecznej w skali sąsiedztwa. Praca magisterska, koncentrując się na grupie docelowej ekspatów, zgłębia temat tworzenia inkluzywnego otoczenia miejskiego dla zróżnicowanej grupy mieszkańców oraz życia kolektywnego i społecznej odpowiedzialności za zamieszkane przestrzenie. Celem projektu jest zapewnienie przestrzeni, które poprawiają interakcje społeczne między mieszkańcami.
Ponieważ projektowanie dla zróżnicowanych kultur nie może nawiązywać do jednego systemu mieszkaniowego, budynek cechuje się maksymalną elastycznością przestrzenną w celu zapewnienia odpowiednich mieszkań przyszłym najemcom. Ta strategia projektowa opiera się na koncepcji open buildin,g wprowadzonej przez Johna Habrakena w latach 60. XX w.
Idea odpowiedzialności za zamieszkiwane przestrzenie odzwierciedla się w integracji architektury i natury. Obiekt zapewnia bioróżnorodność i odpowiada na aktualne problemy zmian klimatycznych. Architektura budynku integruje się z naturą i tworzy zdrowe, zrównoważone środowisko życia nie tylko dla ludzi, ale także kilku gatunków zwierząt.

Tematem pracy jest wpływ nowoczesnych wieżowców na funkcjonowanie współczesnych miast. Za cel obrano opracowanie koncepcji wieżowca w Mumbaju, który będzie miał szanse realnie wpłynąć na środowisko miejskie i, w pewnym zakresie, poprawić jego jakość.
Praca dyplomowa została podzielona na trzy etapy:
• Określenie, jakie problemy dotykają współczesne miasta, ich scharakteryzowanie na przykładach wybranych miast w Azji, a następnie próba zbadania wpływu wieżowców na owe problemy oraz przedstawienie istniejących oraz koncepcyjnych rozwiązań w kontekście budowania wieżowców.
• Charakterystyka Mumbaju z naświetleniem jego problemów oraz prezentacja wybranych wieżowców znajdujących się na terenie miasta.
• Przedstawienie koncepcji wieżowca, który będzie próbą odpowiedzi zarówno na problemy dotyczące Mumbaju, jak i na zagadnienie wieżowców w mieście w zakresie określonym na etapie początkowym.
Problematyka wpływu wieżowców na jakość środowiska miejskiego jest rozpatrywana m.in. w kontekście ekologicznym, społecznym oraz ekonomicznym, od etapu projektowania tego typu budynków aż po ich wieloletnie użytkowanie. Mumbaj jest metropolią o niepowtarzalnym charakterze zarówno pod względem społecznym, jak i klimatycznym, jednak dotyczące go problemy pojawiają się również w miastach na innych kontynentach. Superwysokie budynki powstają przede wszystkim w dużych miastach, ponieważ tam ludzie chcą mieszkać. Metropolie zatem potrzebują i będą potrzebować coraz więcej wieżowców.

Ochrona współczesnych dóbr kultury w Polsce dotycząca architektury drugiej połowy XX w. to nowy zasięg czasowy, w którym uwzględnia się wartości estetyczne i innowacyjne budowli. Tematem pracy jest Lucień – zespół wypoczynkowo-konferencyjny modernistycznych obiektów w Miałkówku zbudowanych w 1974 r. W przedmiotowej pracy przedstawiono historię oraz stan aktualny kompleksu przy wykorzystaniu dostępnych materiałów archiwalnych, inwentaryzacji oraz dokumentacji fotograficznej. Celem projektu było nadanie nowej funkcji całemu zespołowi poprzez jego modernizację oraz adaptację na ośrodek pocovidowy.
Projekt powstał na podstawie trzech zasad: trwałości, użyteczności oraz piękna. Zawartość pracy jest odpowiedzią na dwie aktualne kwestie: ochronę modernistycznej architektury oraz problemy związane z globalną pandemią zapoczątkowaną w 2020 r. Na potrzeby pracy magisterskiej projekt został stworzony w oprogramowaniu ArchiCAD przy wsparciu programów do tworzenia grafiki Lumion oraz Photoshop.

„Urban woods” to projekt, który bada problemy segregacji i wykluczenia społecznego we współczesnych miastach. Środowiska miejskie stają się coraz bardziej zróżnicowane, co często prowadzi do braku spójności społecznej w skali sąsiedztwa. Praca magisterska, koncentrując się na grupie docelowej ekspatów, zgłębia temat tworzenia inkluzywnego otoczenia miejskiego dla zróżnicowanej grupy mieszkańców oraz życia kolektywnego i społecznej odpowiedzialności za zamieszkane przestrzenie. Celem projektu jest zapewnienie przestrzeni, które poprawiają interakcje społeczne między mieszkańcami.
Ponieważ projektowanie dla zróżnicowanych kultur nie może nawiązywać do jednego systemu mieszkaniowego, budynek cechuje się maksymalną elastycznością przestrzenną w celu zapewnienia odpowiednich mieszkań przyszłym najemcom. Ta strategia projektowa opiera się na koncepcji open buildin,g wprowadzonej przez Johna Habrakena w latach 60. XX w.
Idea odpowiedzialności za zamieszkiwane przestrzenie odzwierciedla się w integracji architektury i natury. Obiekt zapewnia bioróżnorodność i odpowiada na aktualne problemy zmian klimatycznych. Architektura budynku integruje się z naturą i tworzy zdrowe, zrównoważone środowisko życia nie tylko dla ludzi, ale także kilku gatunków zwierząt.

Autor
Paweł Mytnik
Uczelnia
Politechnika Krakowska
Promotor
dr inż. arch. Ernestyna Szpakowska-Loranc
Temat
Przestrzenie produkcji – budynek dla miejskich wytwórców na Zabłociu

W ostatnich kilkudziesięciu latach przemianę europejskich miast napędzał rozwój usług i gospodarki opartej na wiedzy. Produkcja dóbr – istotny element historii wielu ośrodków – była pomijana w wizji nowoczesnego miasta i w konkurencji z bardziej dochodowymi funkcjami stopniowo zanikała. Obecnie można zaobserwować próbę zmiany takiego modelu rozwoju – zauważono potencjał produkcji do kreowania zrównoważonego miasta krótkich odległości i zróżnicowanej gospodarki.
Projekt opiera się na opracowaniu nowego podejścia typologicznego dla przestrzeni produkcyjnych w zwartym mieście. Tematem projektu jest miejska przestrzeń produkcji na krakowskim Zabłociu.
Budynek zaprojektowany został jako wielofunkcyjna, wertykalna fabryka, która zapewnia przestrzeń dla miejskich wytwórców. Jest miejscem do projektowania, produkcji, logistyki i sprzedaży produktów, eksponującym jednocześnie swoją funkcję w przestrzeni miasta.
Obiekt posiada czytelny układ oparty na siatce słupów, zapewniający efektywność oraz elastyczność podziałów funkcjonalnych. Wewnątrz rzutu znajdują się rdzenie obsługujące budynek, zawierające toalety, klatki schodowe, szachty instalacyjne oraz windy. Forma budynku oraz materiały wykończeniowe nawiązują do architektury przemysłowej kształtującej niegdyś krajobraz dzielnicy. Ażurowość dolnych partii sugeruje otwarcie na miasto, a także transparentność współczesnej produkcji miejskiej. Poprzez zewnętrzną galerię budynek łączy się z miastem oraz otaczającą go zielenią.

Autor
Nadia Sajjad
Uczelnia
Politechnika Warszawska
Promotor
mgr inż. arch. Maciej Miłobędzki, dr inż. arch. Piotr Trębacz
Temat
Architektura mieszkaniowa w obliczu zmian klimatu. Projekt budynku wielorodzinnego w Warszawie

Celem pracy była wypowiedź na temat wpływu architektury na środowisko i próba opracowania założeń dla budynków mieszkalnych, których negatywne oddziaływanie na przyrodę byłoby jak najmniejsze. Znaczenie podjęcia tego typu dyskusji zostało uzasadnione w oparciu o założenia triady witruwiańskiej, definiującej istotę architektury.
Poszczególne wartości witruwiańskie przedstawiono w odniesieniu do jednego z najważniejszych wyzwań współczesności – zmian klimatu. Trwałość – jako nacisk na zdolność budynku do adaptacji, uniwersalność. Użyteczność – jako efektywność i odpowiedzialność, równolegle z myśleniem o zrównoważonym rozwoju. Piękno – jako połączenie trwałości i użyteczności, prawdy wyrażającej się w konstrukcji i materiale, jak i w kategorii form absolutnych. Dyskusja na temat tych trzech wartości ukazuje znaczenie takich aspektów, jak uniwersalność układu, pasywne strategie regulowania klimatu wewnątrz budynku i świadome stosowanie materiałów budowlanych (drewno konstrukcyjne CLT i BSH).
Opracowano projekt budynku wielorodzinnego w centrum Warszawy z wyjściową funkcją mieszkaniową z usługami w parterze i budynkiem warsztatowym dla stolarzy. Drewniane ramy stanowią konstrukcję oraz determinują układ przestrzenny obiektu, który jest uniwersalny. Pasywne strategie regulowania klimatu wewnętrznego przekładają się na oszczędność energii, mniejszy ślad węglowy i możliwość uniezależnienia się od systemów bazujących na dystrybucji energii elektrycznej.

Autor
Julia Sierpień
Uczelnia
Politechnika Warszawska
Promotor
mgr inż. arch. Maciej Miłobędzki, dr inż. arch. Piotr Trębacz
Temat
Architektura mieszkaniowa w obliczu zmian klimatu. Projekt budynku wielorodzinnego w Warszawie

Celem pracy była wypowiedź na temat wpływu architektury na środowisko i próba opracowania założeń dla budynków mieszkalnych, których negatywne oddziaływanie na przyrodę byłoby jak najmniejsze. Znaczenie podjęcia tego typu dyskusji zostało uzasadnione w oparciu o założenia triady witruwiańskiej, definiującej istotę architektury.
Poszczególne wartości witruwiańskie przedstawiono w odniesieniu do jednego z najważniejszych wyzwań współczesności – zmian klimatu. Trwałość – jako nacisk na zdolność budynku do adaptacji, uniwersalność. Użyteczność – jako efektywność i odpowiedzialność, równolegle z myśleniem o zrównoważonym rozwoju. Piękno – jako połączenie trwałości i użyteczności, prawdy wyrażającej się w konstrukcji i materiale, jak i w kategorii form absolutnych. Dyskusja na temat tych trzech wartości ukazuje znaczenie takich aspektów, jak uniwersalność układu, pasywne strategie regulowania klimatu wewnątrz budynku i świadome stosowanie materiałów budowlanych (drewno konstrukcyjne CLT i BSH).
Opracowano projekt budynku wielorodzinnego w centrum Warszawy z wyjściową funkcją mieszkaniową z usługami w parterze i budynkiem warsztatowym dla stolarzy. Drewniane ramy stanowią konstrukcję oraz determinują układ przestrzenny obiektu, który jest uniwersalny. Pasywne strategie regulowania klimatu wewnętrznego przekładają się na oszczędność energii, mniejszy ślad węglowy i możliwość uniezależnienia się od systemów bazujących na dystrybucji energii elektrycznej.

W ostatnich kilkudziesięciu latach przemianę europejskich miast napędzał rozwój usług i gospodarki opartej na wiedzy. Produkcja dóbr – istotny element historii wielu ośrodków – była pomijana w wizji nowoczesnego miasta i w konkurencji z bardziej dochodowymi funkcjami stopniowo zanikała. Obecnie można zaobserwować próbę zmiany takiego modelu rozwoju – zauważono potencjał produkcji do kreowania zrównoważonego miasta krótkich odległości i zróżnicowanej gospodarki.
Projekt opiera się na opracowaniu nowego podejścia typologicznego dla przestrzeni produkcyjnych w zwartym mieście. Tematem projektu jest miejska przestrzeń produkcji na krakowskim Zabłociu.
Budynek zaprojektowany został jako wielofunkcyjna, wertykalna fabryka, która zapewnia przestrzeń dla miejskich wytwórców. Jest miejscem do projektowania, produkcji, logistyki i sprzedaży produktów, eksponującym jednocześnie swoją funkcję w przestrzeni miasta.
Obiekt posiada czytelny układ oparty na siatce słupów, zapewniający efektywność oraz elastyczność podziałów funkcjonalnych. Wewnątrz rzutu znajdują się rdzenie obsługujące budynek, zawierające toalety, klatki schodowe, szachty instalacyjne oraz windy. Forma budynku oraz materiały wykończeniowe nawiązują do architektury przemysłowej kształtującej niegdyś krajobraz dzielnicy. Ażurowość dolnych partii sugeruje otwarcie na miasto, a także transparentność współczesnej produkcji miejskiej. Poprzez zewnętrzną galerię budynek łączy się z miastem oraz otaczającą go zielenią.

Celem pracy była wypowiedź na temat wpływu architektury na środowisko i próba opracowania założeń dla budynków mieszkalnych, których negatywne oddziaływanie na przyrodę byłoby jak najmniejsze. Znaczenie podjęcia tego typu dyskusji zostało uzasadnione w oparciu o założenia triady witruwiańskiej, definiującej istotę architektury.
Poszczególne wartości witruwiańskie przedstawiono w odniesieniu do jednego z najważniejszych wyzwań współczesności – zmian klimatu. Trwałość – jako nacisk na zdolność budynku do adaptacji, uniwersalność. Użyteczność – jako efektywność i odpowiedzialność, równolegle z myśleniem o zrównoważonym rozwoju. Piękno – jako połączenie trwałości i użyteczności, prawdy wyrażającej się w konstrukcji i materiale, jak i w kategorii form absolutnych. Dyskusja na temat tych trzech wartości ukazuje znaczenie takich aspektów, jak uniwersalność układu, pasywne strategie regulowania klimatu wewnątrz budynku i świadome stosowanie materiałów budowlanych (drewno konstrukcyjne CLT i BSH).
Opracowano projekt budynku wielorodzinnego w centrum Warszawy z wyjściową funkcją mieszkaniową z usługami w parterze i budynkiem warsztatowym dla stolarzy. Drewniane ramy stanowią konstrukcję oraz determinują układ przestrzenny obiektu, który jest uniwersalny. Pasywne strategie regulowania klimatu wewnętrznego przekładają się na oszczędność energii, mniejszy ślad węglowy i możliwość uniezależnienia się od systemów bazujących na dystrybucji energii elektrycznej.

Autor
Gabriela Słaba
Uczelnia
Politechnika Poznańska
Promotor
mgr inż. arch. Adam Siniecki
Temat
Miasto w mieście. Budynek hybryda w sąsiedztwie Collegium Altum w Poznaniu

Budynki hybrydowe charakteryzuje mieszanie funkcji i łączenie zastosowań dotychczas rozpatrywanych oddzielnie. Mimo że obiekty o łączonych funkcjach mają swe miejsce w historii architektury, to budowle określane jako hybrydowe rozwinęły się najgwałtowniej w ostatnim stuleciu. W odróżnieniu od budynków o mieszanym przeznaczeniu, uznaje się w nich potrzebę istnienia połączeń między poszczególnymi funkcjami, biorąc pod uwagę społeczny wymiar użytkowania nieruchomości.
Realizowane w ramach pracy zadanie projektowe polegało na stworzeniu w centrum Poznania wieżowca hybrydowego – swoistego miasta w mieście, wewnątrz którego łączy się i przenika wiele funkcji. W ramach opracowania tematu wykonano koncepcję architektoniczną założenia, uwzględniając specyfikę obiektów tego typu oraz kontekst rejonu. Stworzono ją w oparciu o szereg analiz wytyczających kierunki pracy nad proponowaną inwestycją.
Założenie składa się z części mieszkalnej, ułożonej tarasowo nad domem handlowym i usługami, które połączone są z przestrzeniami co-workingowymi i bardziej typowymi biurami. Trzon wieży oplata biblioteka wraz z galerią sztuki, do których wejść można zewnętrznymi schodami, prowadzonymi przez place miejskie na trzech poziomach. Całość zwieńczona jest restauracją na dwudziestym piętrze i tarasem widokowym na dachu.

Autor
Eryk Szczepański
Uczelnia
Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu
Promotor
dr hab. inż. arch. Elżbieta Raszeja, prof. UAP
Temat
W poszukiwaniu nowego wymiaru miasta. Projekt rozwoju przestrzennego Bytowa jako elementu sieci małych miast kaszubskich

Głównym zagadnieniem pracy jest zrównoważony rozwój małych miast. W odpowiedzi na wskazane w części teoretycznej problemy powstał planistyczno-urbanistyczny projekt rozwoju przestrzennego Bytowa jako elementu sieci małych miast kaszubskich.
Projekt, poprzedzony analizami lokalnych uwarunkowań, został przygotowany w trzech skalach: całego miasta, historycznego centrum oraz rozwiązań szczegółowych dla wybranych miejsc. Opracowano wytyczne ogólne dla rozwoju Bytowa dotyczące ochrony terenów cennych przyrodniczo, komunikacji oraz granic i rozmieszczenia nowej zabudowy. Dla historycznego centrum przygotowano koncepcję urbanistyczną z uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju oraz lokalnych uwarunkowań i specyfiki Bytowa. Projekt zakłada odzyskiwanie terenów zdegradowanych w celu wprowadzenia do centrum nowej zabudowy mieszkaniowo-usługowej oraz zieleni, a także spowolnienia postępującej suburbanizacji. Zaplanowano zarówno uzupełnienia istniejących układów, jak i zupełnie nowe zespoły mieszkaniowe. Przewidziano uzupełnienie istniejącego systemu zieleni, co pozwoli stworzyć nieprzerwane trasy i korytarze ekologiczne łączące centrum z naturalną zielenią pozamiejską. Uwolnienie terenów umożliwi stworzenie tras w zieleni wzdłuż rzek Borui i Bytowy, które staną się osią przyrodniczą centrum miasta. Najważniejsze przestrzenie w Bytowie, m.in. Rynek i tereny rekreacyjne, zostały opracowane szczegółowo.

Autor
Bartłomiej Woźniak
Uczelnia
Politechnika Wrocławska
Promotor
dr inż. arch. Roman Rutkowski
Temat
Budynek, który nie zniknie – centrum badań jądrowych na wyspie Olkiluoto w Finlandii

Projekt podejmuje temat „znikania” w kontekście przemijania obiektów architektonicznych. „Budynek, który nie zniknie” jest próbą odpowiedzi na wyzwanie stworzenia budowli, która nie zniknie lub zniknie zgodnie z przewidywaniami twórcy, pozostawiając po sobie czytelny formalnie i przestrzennie ślad. Czy obiekt posiadający częściowo zdematerializowaną formę będzie mógł pełnić nadaną mu pierwotnie funkcję? Idea „znikania” znajduje odzwierciedlenie również w lokalizacji projektu – bezpośrednio u wejścia do geologicznego składowiska odpadów nuklearnych, którego „znikanie” zostało przewidziane na następne 100 000 lat. Tak długi czas każe rozpatrywać architekturę w perspektywie dalszej niż istnienie ludzkiej cywilizacji na Ziemi, a nawet w czasie geologicznym.

Budynki hybrydowe charakteryzuje mieszanie funkcji i łączenie zastosowań dotychczas rozpatrywanych oddzielnie. Mimo że obiekty o łączonych funkcjach mają swe miejsce w historii architektury, to budowle określane jako hybrydowe rozwinęły się najgwałtowniej w ostatnim stuleciu. W odróżnieniu od budynków o mieszanym przeznaczeniu, uznaje się w nich potrzebę istnienia połączeń między poszczególnymi funkcjami, biorąc pod uwagę społeczny wymiar użytkowania nieruchomości.
Realizowane w ramach pracy zadanie projektowe polegało na stworzeniu w centrum Poznania wieżowca hybrydowego – swoistego miasta w mieście, wewnątrz którego łączy się i przenika wiele funkcji. W ramach opracowania tematu wykonano koncepcję architektoniczną założenia, uwzględniając specyfikę obiektów tego typu oraz kontekst rejonu. Stworzono ją w oparciu o szereg analiz wytyczających kierunki pracy nad proponowaną inwestycją.
Założenie składa się z części mieszkalnej, ułożonej tarasowo nad domem handlowym i usługami, które połączone są z przestrzeniami co-workingowymi i bardziej typowymi biurami. Trzon wieży oplata biblioteka wraz z galerią sztuki, do których wejść można zewnętrznymi schodami, prowadzonymi przez place miejskie na trzech poziomach. Całość zwieńczona jest restauracją na dwudziestym piętrze i tarasem widokowym na dachu.

Głównym zagadnieniem pracy jest zrównoważony rozwój małych miast. W odpowiedzi na wskazane w części teoretycznej problemy powstał planistyczno-urbanistyczny projekt rozwoju przestrzennego Bytowa jako elementu sieci małych miast kaszubskich.
Projekt, poprzedzony analizami lokalnych uwarunkowań, został przygotowany w trzech skalach: całego miasta, historycznego centrum oraz rozwiązań szczegółowych dla wybranych miejsc. Opracowano wytyczne ogólne dla rozwoju Bytowa dotyczące ochrony terenów cennych przyrodniczo, komunikacji oraz granic i rozmieszczenia nowej zabudowy. Dla historycznego centrum przygotowano koncepcję urbanistyczną z uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju oraz lokalnych uwarunkowań i specyfiki Bytowa. Projekt zakłada odzyskiwanie terenów zdegradowanych w celu wprowadzenia do centrum nowej zabudowy mieszkaniowo-usługowej oraz zieleni, a także spowolnienia postępującej suburbanizacji. Zaplanowano zarówno uzupełnienia istniejących układów, jak i zupełnie nowe zespoły mieszkaniowe. Przewidziano uzupełnienie istniejącego systemu zieleni, co pozwoli stworzyć nieprzerwane trasy i korytarze ekologiczne łączące centrum z naturalną zielenią pozamiejską. Uwolnienie terenów umożliwi stworzenie tras w zieleni wzdłuż rzek Borui i Bytowy, które staną się osią przyrodniczą centrum miasta. Najważniejsze przestrzenie w Bytowie, m.in. Rynek i tereny rekreacyjne, zostały opracowane szczegółowo.

Projekt podejmuje temat „znikania” w kontekście przemijania obiektów architektonicznych. „Budynek, który nie zniknie” jest próbą odpowiedzi na wyzwanie stworzenia budowli, która nie zniknie lub zniknie zgodnie z przewidywaniami twórcy, pozostawiając po sobie czytelny formalnie i przestrzennie ślad. Czy obiekt posiadający częściowo zdematerializowaną formę będzie mógł pełnić nadaną mu pierwotnie funkcję? Idea „znikania” znajduje odzwierciedlenie również w lokalizacji projektu – bezpośrednio u wejścia do geologicznego składowiska odpadów nuklearnych, którego „znikanie” zostało przewidziane na następne 100 000 lat. Tak długi czas każe rozpatrywać architekturę w perspektywie dalszej niż istnienie ludzkiej cywilizacji na Ziemi, a nawet w czasie geologicznym.

Autor
Joanna Zimna
Uczelnia
Politechnika Krakowska
Promotor
dr hab. inż. arch. Mateusz Gyurkovich, prof. PK
Temat
Zespół hotelowy przy istniejącej winnicy w Monte d’Oiro w Portugalii

Celem międzynarodowego konkursu było zaprojektowanie części hotelowej do istniejącej infrastruktury portugalskiej winnicy z uwzględnieniem dodatkowych funkcji, jak gastronomia, rozrywka, strefa techniczna czy parkingowa. Teren został podzielony na siedem części, z osobnym określeniem wymagań projektowych.
Ideą projektu było stworzenie prostej, jednolitej formy wpasowującej się w istniejącą tkankę architektoniczną przy zachowaniu harmonii z przyrodą. Efekt ten kształtuje zagłębiona w skarpie bryła o tarasowej formie, której ściany zostały wykonane z ziemi zbrojonej. Tarasy o nieregularnym wysunięciu, zapewniające prywatność gościom pokoi hotelowych, zakończono przeszkleniami z widokiem na pola winogronowe. Rozwiązanie to zastosowano w pozostałych pomieszczeniach, dzięki czemu odwiedzający mają wszędzie bliski kontakt z przyrodą. Drewniane pergole na tarasach wprowadzają zieleń, ochładzając wnętrza.
Od części hotelowej do restauracji prowadzi kryty most łącznik, pod którym przebiega droga łącząca plac przed winnicą z winoroślami i parkingiem podziemnym. Z głównego holu można dostać się zarówno do pokoi hotelowych, jak i restauracji oraz części rozrywkowej, a także na taras widokowy na dachu. Drugi budynek to strefa SPA i baseny.
Ze względu na sejsmiczny charakter terenu zaprojektowano ramowy układ konstrukcji, oparty na siatce belek i słupów na żelbetowych stopach fundamentowych z gumowymi przegubami, wspartymi na betonowej płycie izolującej.

Autor
Joanna Żybul
Uczelnia
Politechnika Warszawska
Promotor
mgr inż. arch. Paweł Grodzicki; dr hab. inż. arch. Radosław Achramowicz, prof. PW
Temat
Architektura a nowe formy edukacji. Projekt szkoły eksperymentalnej w Warszawie

Przedmiotem pracy jest analiza współczesnego modelu szkoły, który mimo istotnych zmian zachodzących w świecie i rozwoju technologii nie zmienił się znacząco od czasów, kiedy powstały pierwsze obiekty tego typu. Analizy obejmują alternatywne sposoby nauczania i mają za zadanie wyszczególnienie wartości, które sprzyjałyby stymulacji kreatywności, ciekawości i chęci do nauki oraz przygotowywałyby uczniów do życia we współczesnym i w przyszłym świecie.
Celem projektowym jest stworzenie koncepcji liceum przeznaczonego dla ok. 120 osób oraz próba odpowiedzi na pytanie, jak mogą wyglądać nowe instytucje edukacyjne umożliwiające bardziej spersonalizowany rozwój każdego z uczniów. Założeniem projektowym jest możliwość wyboru części zajęć przez licealistów, dowolność formy uczenia się i opcja systemu lekcji odwróconych. Szkoła ma stworzyć bogate zaplecze dla wydarzeń edukacyjnych i kulturalnych, eksperymentów oraz rozwijania zainteresowań. Ma stanowić miejsce, w którym chce się przebywać.
Zaprojektowany obiekt pełni również funkcję centrum edukacyjnego i ośrodka społeczności lokalnej. Budynek jest częściowo dostępny dla okolicznych mieszkańców i uczniów innych szkół, zatem może być użytkowany nie tylko w sezonie i nie tylko przez licealistów, lecz również przez dorosłych i seniorów. Sale dydaktyczne, warsztatowe i audytorium można rezerwować na różnego rodzaju kursy, konferencje, warsztaty czy wydarzenia kulturalne.

Autor
Uczelnia
Promotor
Temat

Celem międzynarodowego konkursu było zaprojektowanie części hotelowej do istniejącej infrastruktury portugalskiej winnicy z uwzględnieniem dodatkowych funkcji, jak gastronomia, rozrywka, strefa techniczna czy parkingowa. Teren został podzielony na siedem części, z osobnym określeniem wymagań projektowych.
Ideą projektu było stworzenie prostej, jednolitej formy wpasowującej się w istniejącą tkankę architektoniczną przy zachowaniu harmonii z przyrodą. Efekt ten kształtuje zagłębiona w skarpie bryła o tarasowej formie, której ściany zostały wykonane z ziemi zbrojonej. Tarasy o nieregularnym wysunięciu, zapewniające prywatność gościom pokoi hotelowych, zakończono przeszkleniami z widokiem na pola winogronowe. Rozwiązanie to zastosowano w pozostałych pomieszczeniach, dzięki czemu odwiedzający mają wszędzie bliski kontakt z przyrodą. Drewniane pergole na tarasach wprowadzają zieleń, ochładzając wnętrza.
Od części hotelowej do restauracji prowadzi kryty most łącznik, pod którym przebiega droga łącząca plac przed winnicą z winoroślami i parkingiem podziemnym. Z głównego holu można dostać się zarówno do pokoi hotelowych, jak i restauracji oraz części rozrywkowej, a także na taras widokowy na dachu. Drugi budynek to strefa SPA i baseny.
Ze względu na sejsmiczny charakter terenu zaprojektowano ramowy układ konstrukcji, oparty na siatce belek i słupów na żelbetowych stopach fundamentowych z gumowymi przegubami, wspartymi na betonowej płycie izolującej.

Przedmiotem pracy jest analiza współczesnego modelu szkoły, który mimo istotnych zmian zachodzących w świecie i rozwoju technologii nie zmienił się znacząco od czasów, kiedy powstały pierwsze obiekty tego typu. Analizy obejmują alternatywne sposoby nauczania i mają za zadanie wyszczególnienie wartości, które sprzyjałyby stymulacji kreatywności, ciekawości i chęci do nauki oraz przygotowywałyby uczniów do życia we współczesnym i w przyszłym świecie.
Celem projektowym jest stworzenie koncepcji liceum przeznaczonego dla ok. 120 osób oraz próba odpowiedzi na pytanie, jak mogą wyglądać nowe instytucje edukacyjne umożliwiające bardziej spersonalizowany rozwój każdego z uczniów. Założeniem projektowym jest możliwość wyboru części zajęć przez licealistów, dowolność formy uczenia się i opcja systemu lekcji odwróconych. Szkoła ma stworzyć bogate zaplecze dla wydarzeń edukacyjnych i kulturalnych, eksperymentów oraz rozwijania zainteresowań. Ma stanowić miejsce, w którym chce się przebywać.
Zaprojektowany obiekt pełni również funkcję centrum edukacyjnego i ośrodka społeczności lokalnej. Budynek jest częściowo dostępny dla okolicznych mieszkańców i uczniów innych szkół, zatem może być użytkowany nie tylko w sezonie i nie tylko przez licealistów, lecz również przez dorosłych i seniorów. Sale dydaktyczne, warsztatowe i audytorium można rezerwować na różnego rodzaju kursy, konferencje, warsztaty czy wydarzenia kulturalne.

Wsparcie

Aktualności

WSC

Kupuję

Kup licencję wieczystą Archicada

Kup subskrypcję

Wyniki V edycji konkursu Dyplom z Archicadem

Znamy wyniki
5 edycji Konkursu
DYPLOM Z ARCHICADEM

Jury V edycji Konkursu

Dyplomy magisterskie

Pierwsza nagroda

Druga nagroda

Trzecia nagroda

Wyróżnienia

Dyplomy inżynierskie

Pierwsza nagroda

Druga nagroda

Trzecia nagroda

Wyróżnienia

Wsparcie

Aktualności

WSC

Kupuję

Kup licencję wieczystą Archicada

Kup subskrypcję

Wyniki V edycji konkursu Dyplom z Archicadem

Znamy wyniki 5 edycji Konkursu DYPLOM Z ARCHICADEM

Jury V edycji Konkursu

Dyplomy magisterskie

Pierwsza nagroda

Druga nagroda

Trzecia nagroda

Wyróżnienia

Dyplomy inżynierskie

Pierwsza nagroda

Druga nagroda

Trzecia nagroda

Wyróżnienia

Znamy wyniki
5 edycji Konkursu
DYPLOM Z ARCHICADEM